اثر خیساندن دانه جو با اسید لاکتیک و سیتریک بر تخمیر پذیری و تجزیه پذیری شکمبه ای

دو آزمایش به منظور بررسی تخمیر­پذیری و تجزیه­پذیری دانه جو خیسانده شده در محلول اسید­لاکتیک و سیتریک طراحی گردید. در آزمون تولید گاز از جو غلطک­زده خشک، جو غلطک­زده و خیسانده شده در آب و محلول 25/0، 5/0 و 75/0 درصد اسید­لاکتیک و 5/0، 1 و 5/1 درصد اسید­سیتریک به مدت 24 ساعت استفاده شد. مشخص شد که فرآوری دانه جو با 75/0 درصد اسید­لاکتیک و 1 درصد اسید­سیتریک باعث کاهش حجم گاز تولیدی در ساعات اولیه تا 6 ساعت پس از انکوباسیون گردید (05/0p<). حجم گاز تولیدی در ساعات بعدی تحت تاثیر نوع فرآوری قرار نگرفت. همچنین نرخ تولید گاز در این دو تیمار به طور معنی­داری پایین­تر از دانه جو غلطک­زده خشک و تیمار آب بود. در آزمایش تجزیه­پذیری شکمبه­ای، ماده خشک چهار تیمار جو غلطک زده خشک، جو خیسانده شده در آب، خیسانده شده در محلول 75/0 درصد اسید­لاکتیک و 1 درصد اسید­سیتریک اندازه گیری شد. فرآوری دانه جو با اسید­لاکتیک و سیتریک تمایل به کاهش نرخ تجزیه پذیری ماده خشک دانه جو داشت. همچنین تجزیه پذیری موثر ماده خشک در تیمار اسید­سیتریک به طور معنی­داری کمتر از دانه جو غلطک زده و تیمار آب بود(05/0p<). میزان تجزیه پذیری موثر ماده خشک در تیمار اسید­لاکتیک از نظر عددی نسبت به دانه جو غلطک­زده و تیمار آب کمتر بود. در نهایت، خیساندن دانه جو با 75/0 درصد اسید­لاکتیک و 1 درصد اسید­سیتریک می­تواند به عنوان یک روش فرآوری مفید در نشخوارکنندگان مورد استفاده قرار گیرد.